Two Birds of the Mind 🕊

The mind, a nest of living soul,

Two birds reside, who's in control?

One devout, a seeker ever true,

The other wild, a rascal through.

 

Whom should I ask, which voice to hear?

Which path to trust, which one to dear?

Who is the master, who shall guide?

The mind reflects, day and night beside.

 

A storm of thoughts begins to rise,

The mind shakes under restless skies.

One pulls and tugs, the other stays,

Caught in the push and pull of two ways.

 

The seeker whispers, “Wait, be still,

First know yourself, the inner will.

Let go, relax, and calm your mind,

There lies the wealth that you shall find.”

 

The wealth is knowing your own heart,

The self within, a shining part.

No gold or gem can match this light,

It guides the soul through darkest night.

 

The wild one stops, beholds the scene,

Peace fills the nest, serene and clean.

Both birds unite, no more apart,

The soul has grasped the Divine heart.

 

— Ajay Sardesai – Megh

Monday, 8/9/25, 18:37 PM

दोन पक्षी मनाचे 🕊

 

 

मन घरटे जिवाचे,

रहातात पक्षी दोन.

एक श्रद्धाळू साधक,

दुसरे वात्रट बेणं.

 

विचारु कोणास सांग,

मन कोणाचे ऐकेल?

धनी कोण, हे ठरवणार,

रात्रंदिन विचारते मन.

 

विचारांचे वादळ उठे,

हलते घरटे जिवाचे.

ओढून खेचते एक,

दुसरे धरुनी ठेवते.

 

साधक म्हणतो थांब रे,

पाह आधी निज अंतर.

शांत हो आता निवांत,

तेव्हा धनी भेट अंती.

 

वात्रट स्थिर होऊन राहे,

घरट्यात एकच शांत ठाट.

दोघे पक्षी झाले एक,

झाली जिवा शिवाची गाठ.

 

सोमवार, ८/९/२५ , १०:४९ AM

अजय सरदेसाई -मेघ

मराठी ग़ज़ल:मुक्त होतो नी मुक्तच राहिलो

 

मुक्त होतो नी मुक्तच राहिलो ।

मी कशातच कधी ना अडकुन राहिलो।।

जगाने रंग बदलले बरेच।

रंग माझा मी राखुन राहिलो।।

खोट्याचा मोह झाला कितीदा।

सत्याची कास मी पकडून राहिलो।।

मनाने जरी घेतल्या उंच भरार्‍या ।

मातीशी नातं मी जोडून राहिलो।।

सुख नी दुःख शरिर भोगतच होते।

मनाने मात्र मी स्थितप्रज्ञ राहिलो।।

तपाच्या तापाने घुसळुन मोक्ष आला।

तरी न बदलो फक्त साक्षी राहिलो।।

शेवट काय झाले, नकळले मला।

कळण्यास ते,'मी' न राहिलो।।

बुधवार, ३/९/२५ , ६:३४ PM
अजय सरदेसाई -मेघ

Devotion and Faith: AC or DC? — A Reflection

Sometimes a thought arises in the mind – were these saints and sages just like us? How did they receive such boundless grace from their Guru? Why did they experience such profound revelations? And why not us…?

Some examples from the Guru–Disciple tradition:

Shripad Shri Vallabh – Shankar Bhatt

Shri Nrusimha Saraswati – Sayandev Sakhare

Shri Swami Samarth – Shri Swami Sut

Shri Ramakrishna Paramhansa – Swami Vivekananda

Shri Mahavatar Babaji – Shri Lahiri Mahasaya

Shri Shankar Maharaj – Shri G. K. Pradhan

Shri Mahendranath Maharaj – Shri “M”

These pairs of Guru and disciple flash before the mind’s eye. In their lives, we see extraordinary Gurus, astonishing experiences, and immeasurable service to humanity. And naturally, the question arises – why are we not like them? What exactly is the difference between them and us?

A Scientific Analogy for Devotion

Being an engineer, a technical analogy occurred to me quite naturally: the devotion of saints is like DC (Direct Current) – steady, unified, uninterrupted.
Whereas our devotion is like AC (Alternating Current) – wavering, fluctuating, and often directionless.

Saints’ Devotion — DC Current
DC means direct flow – an electric current moving consistently in one direction. Saints’ devotion and faith too are like that:

Consistency – once their mind settles on God, it never wavers.

Fixed direction – the sole aim of their life is self-realization and service to humanity.

Unshaken in adversity – however deep the suffering, their faith never collapses.

Our Devotion — AC Current 
AC means alternating flow – changing direction and intensity with time. Most often, our devotion resembles this:

Fluctuations – sometimes enthusiasm in practice, sometimes boredom; sometimes full faith, sometimes doubt.

Influence of external forces – worldly duties, expectations, pain, and ego interrupt the current of devotion.

Energy without direction – the strength of devotion exists, but it is unfocused.

How to bridge and rectify this gap?
This comparison is not just an observation – it points the way forward. If AC can be converted into DC through a converter, then our devotion too can be made steady and powerful.

That converter is the Mind

To gain mastery over it, purify it, and turn its focus towards devotion Guru is the key.

Ways to stabilize devotion:

1. Daily practice – set aside a fixed time every day for remembrance of God or Guru.

2. Guarding faith – doubts will arise, but gently and repeatedly bring the mind back to faith.

3. Satsang and saints’ teachings – studying the lives of saints keeps us awakened.

4. Respect without comparison – honour your own journey without measuring it against others.

AC to DC: The Journey of Devotion
Gradually, this unstable (AC) devotion and faith begins transforming into stable (DC) devotion.
Once that happens, the intensity of faith – the potential of DC – begins to grow.
The journey starts from zero (0) potential and moves toward infinity (∞).

To represent the concept into a mathematical equation just for fun-

 

 ·        Starts at zero: V(0)=0V(0)=0.

·        AC→DC transformation: the oscillatory “AC” term Ae−αtsin⁡(⋅)A e^{-\alpha t}\sin(\cdot) decays because α>0\alpha>0, so instability fades.
·        Faith intensity grows without bound: the “DC” term ekt−1e^{k t}-1 (with k>0k>0) increases from 00 toward ∞\infty.
·        Net effect: early on, V(t)V(t) wiggles (AC present); over time, oscillations vanish and the growing DC dominates.

Optional “purity of DC” metric (fraction of stability at time tt):

 

Parameters:

k>0k>0: DC growth rate • α>0\alpha>0: AC damping rate • AA: initial AC amplitude • ω\omega: AC frequency • ϕ\phi: phase.

And the day this infinite potential is attained – that is the moment of liberation.

What is liberation after all?
To become infinite – beyond any framework of comparison, beyond all limitations. Isn’t it so?

 

“Within every heart lies a saint in dormant form. Some awaken him, while others forget his very existence.”

 

Grace of the Guru can descend upon anyone at any moment – provided the mind is pure, steady, and overflowing with faith.
This journey from AC to DC is the true path of spiritual practice, the very essence of penance.

Surrender yourself to that steady ‘DC’ flow of devotion.

 

Tuesday, 24th June 2025 | 02:10 PM
 Ajay Sardesai (Megh)

 

ब्रम्ह स्तोत्रं

त्रिगुणाकारं त्रिगुणरहितं योगीभिरनगम्यं।

वन्दे सर्वव्यापों शुभांगं सर्वलोकैकनाथं॥ १ ॥

 

मंगलाकारं अमंगल्हारं आनंदमयीं गोत्रिणं।

सर्वोपांगीं वेदोस्तीतमिशं त्वं गोप्यं॥ २ ॥

 

सर्वात्मकं सर्वानुभवं श्रेष्ठत्वं नित्यं।

त्वं सर्वाकारं सर्वाधिष्ठितं ब्रम्ह अवार्चनम्॥ ३ ॥ 

 

त्वं यद्यपि सर्वगतः निराकारोऽसि सनातनः।

तथापि त्वां करुणामयं दयाघनस्वरूपमेव पश्यामि॥ ४ ॥

 

दयाघनं मृदुहासमनोहरं च स्वभावमयं शुभम्।

एतदेव तव स्वरूपं मेघस्य मानसवाञ्छितं रूपम्॥ ५ ॥ 

 

शनिवार,३०/८/२५,११:२५ PM

अजय सरदेसाई -मेघ

 

 

श्लोक १
मी त्या परमात्म्यास वंदन करतो जो त्रिगुणात्मक दिसतो पण प्रत्यक्षात गुणरहित आहे; योगींनाही ज्याला गाठता येत नाही; जो सर्वव्यापी, शुभरूप आणि सर्व लोकांचा एकमेव नाथ आहे.
श्लोक २
तू मंगलस्वरूप आहेस, अमंगल नष्ट करणारा, आनंदमय, सृष्टीचे मूळ (गोत्रिणं) आहेस. तुझे स्वरूप वेदांनाही पार करता येत नाही. तूच ईश्वर आहेस — परंतु गूढ व गोपनीय.
श्लोक ३
तूच सर्वांचा आत्मा, सर्व अनुभवांचा अधिष्ठान आणि नित्य श्रेष्ठ आहेस. सर्व रूपांमध्ये प्रकट होऊनही तू त्यांचा आधार आहेस. तेच अव्यक्त ब्रह्म तूच आहेस — जे मानवी अर्चनेच्या पलीकडे आहे.
श्लोक ४
तू सर्वत्र व्यापलेला, निराकार आणि सनातन असूनही, माझ्या भक्तदृष्टीला मात्र तू करुणामय, दयाघन स्वरूपातच प्रकट होतोस.
श्लोक ५
दयामेघस्वरूप, कोमल हास्याने मनाला मोहविणारे, स्वभावत: शुभ असे हेच तुझे स्वरूप — आणि तेच माझे, "मेघ" या कवीचे, मनोवाञ्छित रूप आहे.

गणपती स्तुती

 

ओंकारा अक्षरा आद्यात्मजा

तुझे चरणी नमन माझे ।

गिरिजाम्मजा शिवसुता तुझे चरणी नमन माझे।

भक्तपालका विघ्नहरा तुझे चरणी नमन माझे।

गजवक्त्रा लंबोदरा तुझे चरणी नमन माझे।

मुलाधारस्तितया तेजोमया तुझे चरणी नमन माझे।

चोदा वाद्या चौसस्ट कला नायका तुझे चरणी नमन माझे।

देववंद्यं गणाधिपा तुझे चरणी नमन माझे।

सिंदुरवर्णा सुनयना तुझे चरणी नमन माझे।

मुषकध्वजा सुमनोहरा तुझे चरणी नमन माझे।

ऋद्धिसिद्धीनाथा मंगलाधिशा तुझे चरणी नमन माझे।

एकदंता मंगलचरणा तुझे चरणी नमन माझे।

विश्वनायका करुणालया तुझे चरणी नमन माझे।

परशुहस्ता पाशविमोचना तुझे चरणी नमन माझे।

गणपती वेदपरा तुझे चरणी नमन माझे।

नैदृव्य गोत्रस्य अजय शर्मा: रचित गणपती स्तुती संपुर्णं।

श्री महा गणपती अर्पणामस्तु शुभंम भवन्तु।

बुधवार २७/८/२५  ११:११ AM 
अजय सरदेसाई -मेघ 

*अर्थ:*
ओंकारा अक्षरा आद्यात्मजा तुझे चरणी नमन माझे।
➡ ओंकारस्वरूप, अक्षरांचा (शब्दांचा) अधिष्ठाता, आत्म्याचा जन्मदाता अशा तुला माझे वंदन आहे.
गिरिजाम्मजा शिवसुता तुझे चरणी नमन माझे।
➡ पार्वतीदेवीचा पुत्र, महादेवाचा लाडका असा तुला माझे वंदन.
भक्तपालका विघ्नहरा तुझे चरणी नमन माझे।
➡ भक्तांचा रक्षक, सर्व विघ्नांचा नाश करणारा – तुला माझे वंदन.
गजवक्त्रा लंबोदरा तुझे चरणी नमन माझे।
➡ हत्तीमुखी, मोठ्या पोटाचा (लंबोदर) – तुला माझे वंदन.
मुलाधास्तितया तेजोमया तुझे चरणी नमन माझे।
➡ मूलाधार चक्रात स्थित, तेजस्वी प्रकाशरूपा – तुला माझे वंदन.
चोदा वाद्या चौसस्ट कला नायका तुझे चरणी नमन माझे।
➡ चौदा विद्या व चौंसष्ट कला यांचा अधिपती – तुला माझे वंदन.
देववंद्यं गणाधिपा तुझे चरणी नमन माझे।
➡ देवांनाही वंदनीय, गणांचा अधिपती – तुला माझे वंदन.
सिंदुरवर्णा सुनयना तुझे चरणी नमन माझे।
➡ सिंदूरासारखा रक्तवर्णी, सुंदर डोळ्यांचा – तुला माझे वंदन.
मुषकध्वजा सुमनोहरा तुझे चरणी नमन माझे।
➡ मुषकवाहन, मनोहर रूप असणाऱ्या तुला माझे वंदन.
ऋद्धिसिद्धीनाथा मंगलाधिशा तुझे चरणी नमन माझे।
➡ रिद्धी-सिद्धींचा अधिपती, मंगलकार्यांचा स्वामी – तुला माझे वंदन.
एकदंता मंगलचरणा तुझे चरणी नमन माझे।
➡ एका सुळेचा, मंगलमय चरण असणारा – तुला माझे वंदन.
विश्वनायका करुणालया तुझे चरणी नमन माझे।
➡ विश्वाचा अधिपती, करुणेचा सागर – तुला माझे वंदन.
परशुहस्ता पाशविमोचना तुझे चरणी नमन माझे।
➡ परशु (कुठार) हातात धारण करणारा, पाशातून (बंधनातून) मुक्त करणारा – तुला माझे वंदन.
गणपती वेदपरा तुझे चरणी नमन माझे।
➡ वेदांचा अधिपती, वेदांचे स्वरूप असणाऱ्या तुला माझे वंदन.

---
समर्पण श्लोक
नैदृव्य गोत्रस्य अजय शर्मा: रचित गणपती स्तुती संपुर्णं।
श्री महा गणपती अर्पणामस्तु शुभंम भवन्तु॥
➡ “नैदृव्य गोत्रीय अजय शर्मा (मेघ) यांनी रचलेली ही गणपती स्तुती येथे समाप्त झाली.
ही श्री महागणपतीला अर्पण आहे.
यामुळे शुभत्व लाभो.”
🌸🪔🙏🪔🌸

तव भक्तीचा नंदादीप

तुझे नी माझे सनातन ऋणानुबंध,

तुझ्या कृपेचा माझ्या भक्तीशी संबंध.

आता सरले सर्व आयुष्यातले रणकंद,

तव कृपाछायेत मन झाले शांतकुंद.

तू आहेस जळी, स्थळी, काष्ठी, पाषाणी,

तू जिथे जिथे , मीही त्या त्या ठिकाणी.

तव चरण हे सदा माझे आश्रयस्थान,

मम हृदय सर्वदा स्वामी तुझेच आसन.

हे गुरुवर वरप्रदा, रहा सदा माझ्या समीप,

मम मनात तेवत राहो तव भक्तीचा नंदादीप.

 

रविवार, ३/८/२५ , ०८:०० PM

अजय सरदेसाई -मेघ

Twin Birds Of The Same Tree (Mundak Upanishad)

We are twin birds of the same tree,

You a little higher up, I, a little below thee .

I live to eat the fruits of the tree,

You just watch with neither sorrow nor glee.

Fruits sweet & juicy, I accept them carefree,

When bitter fruits come my way, I want to flee.

Yet you aren’t unsettled a bit perching on the tree,

You still just watch all my dilemma emotion free.

Why am I like this with mirth & sorrow,

Why do I always worry about tomorrow.

And you my twin on that highly branch,

Are devoid emotion and never flinch.

 

Tuesday, 15/7/2025, 11:15 AM

Ajay Sardesai (Megh)

Inspired by the “Mundakopanishad”

 

Who is That 'I' -with that silent gaze

A bird I am, from lands afar,

I've halted here beneath the star.

 

A moment's worth, here’s my nest,

Soon, I must depart on another quest.

 

From where I came—I do not know,

Don’t even know—Where I will go.

 

All that's here shall pass one day,

Only the ever pure "I" shall always stay.

 

Its colours endless, vast, untold,

Unfolding secrets, fold by fold.

 

The sun, the wind, the falling rain,

Touch only body, not the true "I" within.

 

Who is this "I" who none can define,

Untouched by the elements or time?

 

The mind may weep, or dance in bliss,

But this "I" can't be confined to this.

 

This ego-sense—a fleeting dream,

Not truth, but just a passing gleam.

 

Then who is "I"— with that silent gaze,

Watches it all in changeless ways?

 

Monday, 14th July 2025 – 7:37 PM

Ajay Sardesai – (Megh)

पांडुरंग रुप माधुरी

नयनमनोहर रूप तुझे, पांडुरंगा पावन थोर । 
विटेवरी तू उभा रहावा, आम्हांस समचरणांचा धीराधार ॥१॥
 
डाव्या पदावर चिन्ह शुभ, भक्तप्रेमाचं त्यात तेज । 
मांड्यांमधे गुराख्याची काठी, गोपाळ लीला अद्भुत सहज ॥२॥
 
कटी पितांबर कसुन भर्जरी,सुवर्ण मेखला सजली त्यावरी 
शुभ्र कमळ दक्षीण करी , पांचजन्य स्थिर वाम करी ॥३॥
 
नाभीअसे ब्रह्मज्योती,ब्रम्हांडाचे तेचि बीज  । 
वक्षस्थळी रुक्मिणी विराजित , जाणे मनाचे गुज  ॥४॥
 
गळ्यात तुळशीमाळ दाटे, कौस्तुभमणी दीपे तेज । 
गूढ स्मित मुखकमलावर, डोळ्यांत कृपेचा साज ॥५॥
 
मकर कुंडले कानात ती, शोभे दैवी अलंकार । 
भाळी तिळक कस्तुरीचे, लेवीसी भक्तचरणांचा अबीर त्यावर  ॥६॥
 
माथ्या वरती शिवपिंडी, त्यावर तेजोमय मुकुट । 
शिव विष्णूचा जेथे संगम,तो पांडुरंग तूं साक्षात  ॥७॥
 
पायापासून शिरोबिंदू, तुझं दर्शन गुढ अपार । 
मेघ म्हणे विठूमाऊली , तूच आमुचा संसार! ॥८॥
 
रविवार , ६/७/२०२५ (आषाडी एकादशी ), ०२:१० PM
अजय सरदेसाई (मेघ)