संतांची भक्ती आणू मी
कोठून, पंढरीच्या राया?
नाही ती भक्ती, म्हणूनच कारे,
नाही भेट तुझी, पंढरीच्या राया।
ज्ञानियाचे ज्ञान, तुक्याचे गान आणू मी
कोठून, पंढरीच्या राया?
ना ज्ञान, ना गान, ना भक्तीचे भान,
म्हणूनच कारे, नाही भेट तुझी, पंढरीच्या राया।
का न घातला जन्मी संत म्हणुनी?
का न केला ज्ञानी तु मला पाळणी?
का न दिलीस जन्मजात हाती लेखणी?
का दिलीस हाती वेगळीच खेळणी रे तू, पंढरीच्या राया?
सांग, का फसविलस असं मला रे तू, पंढरीच्या राया?
काय करू आता? सांग ना ताता,
का सताविसी मला रे तू, पंढरीच्या राया?
मनीचा भ्रमर गुंजतो चिंतातूर-
का अडकविले मकंरदात मला रे तू, पंढरीच्या राया?
गुरफटून बाह्यात, जगलो तोर्‍यात—
काय आले हाती, रे पंढरीच्या राया?
देहाच्या मातीचे घडवून निरांजन,
ओवाळीतो तुज, रे पंढरीच्या राया।
आता माझी स्थिर करी मती,द्यावी कैवल्याची गती,रे मज पंढरीच्या राया।
बुधवार, १७/९/२५ , ६:३५ PM
अजय सरदेसाई -मेघ
