पंढरीच्या राया

 

संतांची भक्ती आणू मी कोठून, पंढरीच्या राया?

नाही ती भक्ती, म्हणूनच कारे,

नाही भेट तुझी, पंढरीच्या राया।

 

ज्ञानियाचे ज्ञान, तुक्याचे गान आणू मी कोठून, पंढरीच्या राया?

ना ज्ञान, ना गान, ना भक्तीचे भान,

म्हणूनच कारे, नाही भेट तुझी, पंढरीच्या राया।

 

का न घातला जन्मी संत म्हणुनी?

का न केला ज्ञानी तु मला पाळणी?

का न दिलीस जन्मजात हाती लेखणी?

का दिलीस हाती वेगळीच खेळणी रे तू, पंढरीच्या राया?

सांग, का फसविलस असं मला रे तू, पंढरीच्या राया?

 

काय करू आता? सांग ना ताता,

का सताविसी मला रे तू, पंढरीच्या राया?

मनीचा भ्रमर गुंजतो चिंतातूर-

का अडकविले मकंरदात मला रे तू, पंढरीच्या राया?

 

गुरफटून बाह्यात, जगलो तोर्‍यात—

काय आले हाती, रे पंढरीच्या राया?

देहाच्या मातीचे घडवून निरांजन,

ओवाळीतो तुज, रे पंढरीच्या राया।

आता माझी स्थिर करी मती,द्यावी कैवल्याची गती,रे मज पंढरीच्या राया।

 

बुधवार, १७/९/२५ , ६:३५ PM

अजय सरदेसाई -मेघ

जाळा कर्म-विघ्नांचा पाष

धृपद:
भय-क्लेशांतून मुक्त करा दिनकरा ।
जाळा कर्म-विघ्नांचा पाष ॥

अंतरा १:
तुम्हा विण कोण त्राता ताता ।
करा दया करुणा श्रीपादा ।
मी धरली तुमची आस ॥

अंतरा २:
सूक्ष्म रूपे संचरसी निश्चती ।
जेथे तुझे चरित्र नित्य पठती ।
भक्ताचा हा विश्वास ॥

अंतरा ३:
पिठापुरी अन् कृष्णा तटी ।
सदा असशी ठेवुनी कृपादृष्टी।
ना इथे ठाव काळास ॥

अंतरा ४:
श्वासोश्वासी गुंजो नाम ।
तुझ्याविण नाही मज काम ।
सोडव हृदयाचा तमो-वास ॥

अंतरा ५:
दोष माझेक्षमा करिता ।
करा दया करुणा सर्वथा ।
पाहुनी चरण उरी विश्वास ॥

अंतरा ६:
तुझ्याविण माझे कोणी नाही ।
तुझ्या नामे सुख शांती राही ।
दे मनी नित्य भक्ति प्रकाश ॥

अंतरा ७:
तू परात्पर आमचा स्वामी ।
स्मरताच धावसी तू स्मृतगामी।
श्रीदत्ता जिव तुमचा दास।।

धृपद:
भय-क्लेशांतून मुक्त करा दिनकरा ।
जाळा कर्म-विघ्नांचा पाष ॥

बुधवार, १७/९/२५ , ११:४७ AM
अजय सरदेसाई -मेघ

नित्य मनी श्रीगुरु ध्यास

 

नित्य मनी श्रीगुरु ध्यास,

नेती संकल्प पूर्णत्वास।

मी अडाणी गांजलो या लौकीकास,

प्रकाशा मनीच्या तिमीरास॥१॥

उभारीस धरावी सत्संगाची कास,

मन:शांतीस करावी नामा-ची रास।

मनी धरावी गुरु-गोविंदाची आस,

अहंवृत्ती होती त्वरित भस्मसात॥२॥

चंचल मन हे फिरे दश दिशांस,

गुरु-नामे बांधू लगाम मनास।

स्वर हरिपाठाचा राहो मुखवरी,

बाकी सर्व पाहील तो श्रीहरी॥३॥

गुरुवार,११/९/२५ ,८:०१ PM
अजय सरदेसाई -मेघ

Two Birds of the Mind 🕊

The mind, a nest of living soul,

Two birds reside, who's in control?

One devout, a seeker ever true,

The other wild, a rascal through.

 

Whom should I ask, which voice to hear?

Which path to trust, which one to dear?

Who is the master, who shall guide?

The mind reflects, day and night beside.

 

A storm of thoughts begins to rise,

The mind shakes under restless skies.

One pulls and tugs, the other stays,

Caught in the push and pull of two ways.

 

The seeker whispers, “Wait, be still,

First know yourself, the inner will.

Let go, relax, and calm your mind,

There lies the wealth that you shall find.”

 

The wealth is knowing your own heart,

The self within, a shining part.

No gold or gem can match this light,

It guides the soul through darkest night.

 

The wild one stops, beholds the scene,

Peace fills the nest, serene and clean.

Both birds unite, no more apart,

The soul has grasped the Divine heart.

 

— Ajay Sardesai – Megh

Monday, 8/9/25, 18:37 PM

दोन पक्षी मनाचे 🕊

 

 

मन घरटे जिवाचे,

रहातात पक्षी दोन.

एक श्रद्धाळू साधक,

दुसरे वात्रट बेणं.

 

विचारु कोणास सांग,

मन कोणाचे ऐकेल?

धनी कोण, हे ठरवणार,

रात्रंदिन विचारते मन.

 

विचारांचे वादळ उठे,

हलते घरटे जिवाचे.

ओढून खेचते एक,

दुसरे धरुनी ठेवते.

 

साधक म्हणतो थांब रे,

पाह आधी निज अंतर.

शांत हो आता निवांत,

तेव्हा धनी भेट अंती.

 

वात्रट स्थिर होऊन राहे,

घरट्यात एकच शांत ठाट.

दोघे पक्षी झाले एक,

झाली जिवा शिवाची गाठ.

 

सोमवार, ८/९/२५ , १०:४९ AM

अजय सरदेसाई -मेघ

मराठी ग़ज़ल:मुक्त होतो नी मुक्तच राहिलो

 

मुक्त होतो नी मुक्तच राहिलो ।

मी कशातच कधी ना अडकुन राहिलो।।

जगाने रंग बदलले बरेच।

रंग माझा मी राखुन राहिलो।।

खोट्याचा मोह झाला कितीदा।

सत्याची कास मी पकडून राहिलो।।

मनाने जरी घेतल्या उंच भरार्‍या ।

मातीशी नातं मी जोडून राहिलो।।

सुख नी दुःख शरिर भोगतच होते।

मनाने मात्र मी स्थितप्रज्ञ राहिलो।।

तपाच्या तापाने घुसळुन मोक्ष आला।

तरी न बदलो फक्त साक्षी राहिलो।।

शेवट काय झाले, नकळले मला।

कळण्यास ते,'मी' न राहिलो।।

बुधवार, ३/९/२५ , ६:३४ PM
अजय सरदेसाई -मेघ